30 Ιουλίου 2012

Θανάσης Πάνου - η νύχτα

Ποίηση : Θανάσης Πάνου

Απόδοση: Λινα Αποστολοπούλου



Οπτικοποίηση: Θανάσης Πάνου













23 Ιουνίου 2012

Θανάσης Πάνου - Θεά μυστικού υπογείου

Θανάσης Πάνου




"  Θεά μυστικού υπογείου "





Θανάσης Πάνου - Ζώα άγρια και οικόσιτα

Θανάσης Πάνου - Τρίτη, 20 Μαρτίου 2012 στις 12:28 μ.μ. ·



ΖΩΑ ΑΓΡΙΑ & ΟΙΚΟΣΙΤΑ


Άλλη μια κατάσταση παραληρήματος που με τον ίδιο καθιερωμένο τρόπο οδηγεί στην έκρηξη. Στην λογική της σύγκρισης της απόρριψης και της αντιπαράθεσης. –Είσαι άρρωστος! Κοιτάς το σκυλί σου, πιο γλυκά από εμένα. Η αυτή ή εγώ!. Φώναξε η σύντροφος μου. –Μα, φυσικά αυτή…αν το θέτεις έτσι…Γύρισα και φώναξα κοντά μου την Έπσι, την μικρή μου λύκαινα που ήρθε και κωλοκάθησε δίπλα μου. – Μα , δεν είναι δυνατόν! Προτιμάς τη σκύλα σου, από εμένα, φεύγω δεν πάει άλλο… Άρχισε να μαζεύει τα πράγματά της… γύρισε σε μια τελευταία προσπάθεια. – Είσαι σίγουρος; -Έπσι, φέρε τα παπούτσια της. Η Έπσι όπως πάντα χαρούμενη και πρόθυμη έτρεξε και έφερε ένα-ένα τα παπούτσια και τα εναπόθεσε μπροστά της. Της έδωσε δηλαδή τα παπούτσια στο χέρι. –Μπράβο το κορίτσι μου! Επιβράβευσα θεωρώντας γελοία και αυτή τη σύγκρουση. –Είσαι τρελός εσύ και το σκυλί σου, μα τι λέω, εσύ και η ζωή σου, αλλά δεν φταις εσύ, εγώ φταίω, που σε ανέχτηκα τόσο καιρό. Με τα παπούτσια στο χέρι, έφυγε χτυπώντας πίσω της την πόρτα. Ήταν κάτι που είχα ξαναζήσει. Έτσι έμεινα για άλλη μια φορά μόνος με τη σκυλίσια συντροφιά μου, τη μόνη πιστή αγάπη που δεν ζήτησε ποτέ να διαλέξω τις αγάπες ή δεν απαίτησε την αποκλειστικότητα της γλυκιάς ματιάς μου. Τόσο ευγενές όν που χωρίς σχόλια συμπάσχει με τις ιδιορρυθμίες μου.


Αν την κοιτάξει, έστω στραβά κάποιος, θα το πληρώσει ακριβά. Και θα φροντίσω, εγώ για αυτό. Τέλος η υπομονή στην ανωτερότητα της ανθρώπινης λογικής. Μια ολόκληρη ζωή , έζησα παρέα με ζώα οικόσιτα και θεωρώ ως απόλυτα φυσιολογική αυτή τη συνύπαρξη. Αυτό που δεν μπόρεσα όμως να καταλάβω ποτέ, είναι πως κανένα ζώο μου δεν πέθανε από γεράματα. Όλα, μα όλα, τα δολοφόνησε το είδος μου. Το πρωτεύων όν άνθρωπος. Με φόλες, αυτοκίνητα…φόλες. Έβαλα στο ηχοσύστημα ακουστική JAZZ και με ένα διπλό BERBOUN κάθισα στο καναπέ μου και άρχισα να γράφω αυτές τις αράδες με σκοπό να ζωντανέψω έστω και για λίγο τους χαμένους χρόνους με τις χαμένες ζωές των φίλων που αφανίστηκαν από το είδος μου. Παιδί, έπαιζα με το πρώτο σκύλο μου τον SWEET που πάντα με περίμενε στο σχολείο και κοιμόταν στα πόδια όταν διάβαζα. Το ζωικό μου βασίλειο μεγάλωνε με τα χρόνια ως κάτι το απόλυτα φυσιολογικό. Φοιτητής, δεν θυμάμαι πως, γιγαντώθηκε η κατάσταση και βρέθηκα στη γκαρσονιέρα μου, στη πλατεία Αμερικής, με είκοσι παπαγάλους. Παπαγάλος ή ψιττακός: πουλί των θερμών χωρών με πολύχρωμο φτέρωμα, που μπορεί να επαναλαμβάνει έναρθρους ήχους. Οι παπαγάλοι μετανάστευσαν σταδιακά και κυρίεψαν το χώρο της εργασίας μου, την εκπαίδευση. Τώρα που το σκέπτομαι. Ναι… ήταν ένα σημάδι γιαυτό που θα ζούσα μέχρι σήμερα. Καθηγητής, να παλεύω με την παπαγαλία. Με ψιττακούς όλων των ειδών, μαθητοψιττακκοί, καθηγητοψιττακοί, γονείς και υπουργοί παιδείας με τις ίδιες μανιέρες και το ίδιο λεξιλόγιο. Όλοι ακρωτηρίαζαν τη κριτική ικανότητα παπαγαλίζοντας την αναγκαιότητά της. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι οι αληθινοί παπαγάλοι, είναι σε πολλές περιπτώσεις πιο εύστροφοι. Όταν στον ιερό οίκο μου υπήρχαν, ψάρια, γάτες, σκύλοι και πουλιά, η ιεράρχηση της εξουσίας ήταν οριζόντια. Πολλές φορές ο μεγάλος παπαγάλος ο ΜINGUS κρατούσε το ραβδί του μαέστρου και με το πέταγμα του ξεσήκωνε και ενορχήστρωνε το παιχνίδι με τα άλλα είδη. Όταν μάλιστα γέμισα και με φυτά τον χώρο μου, άρχισα να φαντάζομαι πως σε λίγο καιρό θα κυκλοφορούσα γυμνός, σαν τον Ταρζάν, πηδώντας από καρέκλα σε καρέκλα. Τότε ήταν που περιόρισα την ζούγκλα μου και άρχισα να χαρίζω τις νέες γενιές σε μαθητές και φίλους , σε μια ύστατη προσπάθεια προσγείωσης στην ηλικία μου και στην πραγματικότητα που επιβάλλει τη διαμονή σε σπίτια σφαλισμένα και στην ουσία ακατοίκητα από αληθινή ζωή.


Κάποτε κάποιος γείτονας πέταξε με αριστοτεχνικό τρόπο φόλες μέσα στην αυλή μου. Εκείνη η βραδιά ήταν εφιαλτική. Σπάραζαν και φώναζαν οι πιστοί φίλοι μου, οι γάτες, αυτές οι αθόρυβες υπάρξεις και δεν μπορώ να κατανοήσω ακόμη , τι είναι αυτό που ενεργοποίησε το βάρβαρο γονίδιο του δολοφόνου. Απλά μου έρχονται στη σκέψη οι φράσεις του Leonardo da Vinci “όταν κάποτε ο φόνος ενός ζώου τιμωρείται όπως η δολοφονία ενός ανθρώπου τότε η κοινωνία δικαιούται να λέγεται πολιτισμένη» Επιτάχυνα τη ζωή μου. Στο στρατό το νευρικό μου σύστημα βρέθηκε στα άκρα. Εκεί, στο νότιο άκρο της Κρήτης, στο λιβυκό πέλαγος, το στρατόπεδο ήταν μέσα σε ένα θαυμάσιο βιότοπο, βασίλειο ζώων αλλά και πτηνών που έφερνε ο λιβυκός άνεμος. Οι βραδινοί ήχοι ήταν ότι έχει μείνει πιο ζωντανό στις αισθήσεις μου. Ενώ βάλτωνα στις παράλογες απαιτήσεις της θητείας μου, ανέκφραστος δεν μετατράπηκα ούτε μια στιγμή. Ως σκληρός υπερασπιστής των συναισθηματικών μου αδυναμιών για τα άλλα όντα, δεν μπόρεσα να αποφύγω τη σύγκρουση με τους συμπολεμιστές μου , υπερασπιστές της πατρίδας. Το ίδιο το σύμπαν έχει όρια , σε αντίθεση με την ανθρώπινη βλακεία που είναι απύθμενη. Οι μογγόλοι, δηλαδή οι οδηγοί των οχημάτων στο στρατό, διασκέδαζαν με το να κυνηγούν και να πατούν ότι ζώο είχε την ατυχία να βρίσκεται μπροστά στους φύλακες των πατρώων εδαφών. Δεν ήσαν όμως ρατσιστές. Έτσι, είτε σκύλος , είτε γάτα ή πάπια η χελώνα έστεκε μπροστά τους, είχαν την ίδια αντιμετώπιση. Η κοτρονοειδείς αντίληψη σε όλο το μεγαλείο της. Είδα να επιταχύνει το φορτηγό και με μια αριστοτεχνική μανούβρα πέρασε πάνω από τον κρητικό ιχνηλάτη που έπαιζε ανέμελα. Ήταν και αρχαίο Ελληνικό είδος υπό εξαφάνιση. Στο στρατό δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, μόνο οι συνέπειες. Ο σκύλος σπαρτάραγε γεμάτος αίματα στη κοιλιακή χώρα ενώ οι μογγόλοι ζητωκραύγαζαν για την εξουδετέρωση του εχθρού. Η ακαριαία έκρηξή μου οδήγησε το στρατόπεδο να χωριστεί σε δύο μέρη. Αυτούς που θεωρούσαν φυσιολογική αυτή την πράξη και εμένα που δεν ήθελα να καταλάβω πως είμαι στον πόλεμο και έπρεπε να γίνω σκληρός. Αντί αυτού εγώ έγραφα: «Αυτή είναι η πατρίδα μου. Χαρακώματα από σπίθες αρχέγονου φωτός. Γη όπου και πάλλεται η λογική σε δυσπεψία». Θεώρησα χαζό να τους αναφέρω πώς οι Σαμουράι με τα Ακίτα και ο Μέγας Αλέξανδρος με τους ηπειρώτες μολοσσούς πάλευαν συντροφιά. Τελικά οχυρώθηκα στο μοναχικό μου πόστο, στο αριστερό άκρο του στρατοπέδου και στο άβατό μου βρήκαν άσυλο πέντε σκυλιά που έγιναν οι πιστοί φύλακες και σύντροφοι. Στην παρέα προστέθηκαν και δύο χελώνες που ξετρύπωσαν τα σκυλιά σε μια λασπωμένη τρύπα που είχε ανοίξει μια οβίδα από τις στρατιωτικές ασκήσεις. Τα χελωνάκια αυτά βρέθηκαν τελικά στη Φιλανδία, από μια φίλη που τα ερωτεύτηκε και κατάφερε να τα πάει στο βορρά. Ξέρω ότι περνάνε καλά, τα υιοθέτησαν ως σπάνιο είδος και η έκπληξη τους ήταν μεγάλη όταν τα έβλεπαν να τρέχουνε χτυπώντας τα καύκαλά τους, προς το έμφρων όν, άνθρωπο. Καθημερινά, με το ηλιοβασίλεμα, τρέχαμε στην άδεια παραλία και γαβγίζαμε από μακριά τις βραδινές σκιές. Η τροφή μου ήταν ένα πυρηνικό ατύχημα. Το έφερνε σε πλαστικό μπολάκι το τζιπ των μογγόλων από τα μαγειρεία και αν ήμουν τυχερός και είχε καπάκι μπορεί και να έτρωγα. Συνήθως ήμουνα άτυχος αλλά τυχερά τα ζώα μου. Θυμάμαι πάντως την κάθε Παρασκευή, που η σπεσιαλιτέ ήταν φακές αλα σαρδέλε, δηλαδή φακές με μια σαρδέλα μέσα που έφταναν στο πόστο μου , ως φακές με κόκκαλα και μυρωδιά σαρδέλας λειωμένης.


Τα συρματοπλέγματα δίπλα στο πόστο μου χώριζαν το στρατιωτικό έδαφος με ένα άλλο στρατόπεδο από κοτέτσια. Από εκεί ήρθε η άλλη απειλή. – Δέσε τους κούλουκες κοπέλι, ζατί θα παίξω μπαλοθιές …φοβίζουν τα κοτόπουλα! Με προειδοποίησε φιλικά, ένα πρωινό ο κρητικός ιδιοκτήτης. Τα έδεσα. Ο Ίκαρος όμως, ο πιο άγριος, υπόφερε και φυσικά δεν μπορούσα να του εξηγήσω ότι η πράξη μου αυτή ήταν για το καλό του. Έτσι , με τον φίλο συμπολεμιστή μου τον Νίκο και το αμάξι του , τον πήραμε και βράδυ διασχίσαμε την περιοχή του Μεσαρά για να τον φυγαδεύσουμε σε πιο ακίνδυνα μέρη. Τον αφήσαμε και φύγαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση για να τον μπερδέψουμε. Αμίλητοι γυρίσαμε, ήπιαμε την ρακί μας και κάναμε ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε, αλλά η μελαγχολία εκείνης της βραδιάς μας αγκάλιασε και μας έπνιξε παγερά. Το πρωί, στην πόρτα μου ό Ίκαρος κουνούσε την ουρά του , με πρησμένες τις πατούσες του από το ολονύχτιο τρέξιμό του και στα μάτια του έβλεπα για άλλη μια φορά όπως και στα άλλα ζώα μου την αγάπη και την συγχώρεση. Η βουβή χαρά μου σε λίγο μετατράπηκε σε φόβο. Μετά από λίγες μέρες τον έθαψα δίπλα στα κοτέτσια με μια αναμνηστική επιγραφή και το όνομα του δολοφόνου του, που ευτυχώς δεν εμφανίστηκε πάλι μπροστά μου. Έστω και ένα ψήγμα μίσους, λένε, σε δένει με το μισητό υποκείμενο, έτσι και εγώ δέθηκα σε αυτή την χρονική στιγμή και για άλλη μια φορά βαλσαμώθηκε η λογική της συγχώρησης.


(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)





Mother Earth - what is the price? IMEROS ART Xylokastro

Θανάσης Πάνου - "τα καρφιά α "

Θανάσης Πάνου






"  τα καρφιά  α  "










Θανάσης Πάνου - Γράμμα απο το άσυλο

Θανάσης Πάνου 





" Γράμμα από το άσυλο "







artrwork-οπτικοποίηση: imeros art
music:moles band











18 Ιουνίου 2012

14 Ιουνίου 2012

Θανάσης Πάνου - Ποιός Θανάσης;

Ποιός είναι ο Θανάσης Πάνου;



Το βίντεο ίσως μας δώσει κάποια στοιχεία....


Θανάσης Πάνου - Ποιός Θανάσης;




Ο  Θανάσης Πάνου διακρίθηκε ως μέλος της ερευνητικής πειραματικής ομάδας του ΑRT&CULTURE CENTER FOR ARTISTIC DEVELOPMENT AND EDUCATION, στα θέματα της τέχνης και ιδιαίτερα σε αυτά που αφορούν στην εικόνα και τον ήχο. Ως δημιουργικό μέλος πλούτισε με τις εμπειρίες και τις γόνιμες επεμβάσεις του την πειραματική ομάδα στην οποία συμμετείχε. Κατόπιν της ολοκλήρωσης των σπουδών του , στη συνέχεια της επαγγελματικής του εργασίας ως επιστημονικός συνεργάτης στο μάθημα της Συγκριτικής Γνωσιολογίας (εικαστικός και λογοτεχνικός κόσμος) πραγματοποίησε ένα εντυπωσιακό συγκερασμό των γνώσεων που είχε αποκτήσει στο Κέντρο Πολιτιστικών-Καλλιτεχνικών Δραστηριοτήτων και Παιδείας Τεχνών με δικές του ιδέες στο ειδικό αυτό αντικείμενο, προτείνοντας σε αυτόν τον τομέα ένα νέο εξαίρετο μαθησιακό εργαλείο. Ο κύριος Θανάσης Πάνου σήμερα είναι ένας πολύτιμος φίλος και συνεργάτης του Κέντρου Πολιτιστικών-Καλλιτεχνικών Δραστηριοτήτων και Παιδείας Τεχνών «ΚΑΛΑΜΙΩΤΟΥ 10».

ΧΑΡΑ ΤΖΑΝΝΗ-ΓΚΙΝΝΕΡΟΥΠ -ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΤΟΜΕΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΟ 1983 ΦΟΙΤΑ ΣΤΟ ART & CULTURE CENTER FOR ARTISTIC DEVELOPMENT & CULTURE ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ «ΕΙΚΟΝΑ ΉΧΟΣ-ΚΙΝΗΣΗ-ΛΟΓΟΣ» ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΑΥΤΕΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΦΟΙΤΟΥΣ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΟΠΩΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, ΘΕΑΤΡΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΧΟΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΦΟΡΜΑΣ ΩΣ ΚΟΙΝΟ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ ΑΛΛΟ, ΜΕ ΜΕΘΟΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΗΝ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. ΤΟ 1986 ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ “Ω & ART» ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗΣ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΑΣ «ΙΕΡΑ ΜΑΝΙΑ». ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ «ΚΑΛΑΜΙΩΤΟΥ 10» ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.
ART & CULTURE CENTER FOR ARTISTIC DEVELOPMEN & CULTURE :
ΧΑΡΑ ΓΚIΝΝΕΡΟΥΠ-ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ, ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ-ΠΟΙΗΤΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ-ΠΟΙΗΤΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΑΝΟΣ –ART MANAGER, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΕΧΝΗΣ, ‘ΑΓΗΣ ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΟΣ –ΣΥΝΘΕΤΗΣ-ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΣ ΗΧΟΥ, ΣΕΡΓΙΟΣ ΓΚΙΝΝΕΡΟΥΠ-ΖΩΓΡΑΦΟΣ Κ,Α)
Εχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ζωγραφικής και έχει οργανώσει λογοτεχνικές εκδηλώσεις και δρώμενα πλαισιωμένα με μουσική. -
Στις ποιητικές ολονυκτίες» έχουν διαβάσει ανέκδοτη ποίησή τους οι: ΙΑΣΩΝ ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ, ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΑΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΜΗΤΡΑΣ, ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ, ΝΑΤΑΣΑ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, ΕΛΕΝΑ ΝΟΥΣΙΑ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ, ΙΟΥΛΙΤΑ ΙΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ, ΧΑΡΑ ΤΖΑΝΗ, ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΚΑΣΔΑ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΙΟΝΤΟΣ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΡΣΕΝΙΟΥ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΛΟΥΡΑΚΗΣ, ΛΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ κ.α …
Ως εκπαιδευτικός έχει εργαστεί με ομάδες art therapy για παιδιά με ειδικές δεξιότητες.
With the title “CONJECTURAL ANATOMIES” Greek cross-over artist and sociologist THANASIS PANOU participated at the Modern Artistic Interpretation Of European Cultural Tour implemented in August 2008 in Bern-Switzerland, Gratz-Austria, Brussels-Belgium and in October in Alexandria-Egypt. The large scale event was organized by the Art and Culture-Centre for Artistic Development and Culture in Athens-Greece and hosted participants, cross-over artists from 15 countries coming together to debate also the relationship between traditional art forms and modern technology. At this event , THANASIS PANOU presented an idiomatic and interactive dialogue between poetry, music and visual arts. Using poetry as the starting point and indeed the faster way to convey his messages, the artist combines also creative sound spectrum of music, drawings and video art to create a unique aesthetic result aiming to offer the viewer multiform communication with his artifacts. The first electronic poetry artifacts were created in 1985 using a multitudinous method called U.P.I.C by J. XENAKIS, poet ANDREAS PAGOULATOS and KOSTAS STRATOUDAKIS and their works were first presented at the 2th International Poetry Meeting at Gogolin France in 1985 and the year after at Pplyphonix 1988. The Music of J. MIZAROLLI, A. PERDIKIS AND J. ZOUGANELIS within the co- existence with the poetry, painting and video art of Thanasis Panou construct a concrete aesthetic approach of experiencing those art forms as a conjectural act of an artistic exercise. Thanasis Panou’ s exhibitions will be continued also during 2009 as variations of those in 2008 trying to keep up the artistic dialogue and communication between cross-over artists around Europe.
Finally, the artist wishes to thank the following persons for their help and support in order to implement “CONJECTURAL ANATOMIES” presentation:
THANASIS PAPATHANASIOU ,FILM DIRECTOR- LINA APOSTOLOPOULOU, EDUCATOR-WRITER- SPYROS DROSOS ,EDUCATOR-PHOTOGRAPFER,-MARIA VELVITSANOU, GRAPHIC DESIGNER- ILIAS MISSYRIS, PRODUCER-ARTISTIC DIRECTOR WILDLIFE VAASA NATURE FILM FESTIVAL- CHARA GINNERUP, CONJECTURAL ARTIST – AKIS PERDIKIS, MUSICIAN, JOURNALIST – GEORGE LANARAS, PAINTER – JOHNNY VAVOURAS, MUSICIAN – JIANNIS DROLAPAS, MUSICIAN – CRISTINA MAGGOUTOU, TEXT-EDITING AND TRANSLATIONS, ARGIRIS CHIONIS, POET – PAVLOS VACATATSIS, MUSICIAN ‘MR NEGATIVE”-KATERINA KARVELA, PHD IN HISTORICAL, TEXT ASSISTANCE-LUSA KALSKE, MUSICIAN, SCULPOR.



08 Ιουνίου 2012

Θανάσης Πάνου - Η αδηφάγα χαραμάδα

Θανάσης Πάνου




" η αδηφάγα χαραμάδα "
.......................................


Μερικά έρποντα,
Συμπεριλαμβανομένων  και των σκορπιών,
έλκονται από την χαραμάδα
της πόρτας του σπιτιού μου,
ίσκιοι  πίσω  από  θάμνους ,
κάτω από πέτρες , πάνω σε δένδρα,
όντα που    καιροφυλακτούν  με μόνο στόχο,
στην χαραμάδα της δικής μου πόρτας
να γλιστρήσουν.
Ωστόσο,
κάθε που ανοίγω το παράθυρο
πασχίζω να αφουγκραστώ
ύποπτες κινήσεις μα πάντα
ο ηγέτης  βάτραχος αγορεύει,
έχοντας μάλιστα και την πλάτη
γυρισμένη στο δικό μου κόσμο.
Όμως γνωρίζω καλά,
πως είναι η στρατηγική τους,
ένας αντιπερισπασμός, ένα πρόσχημα γαλήνης,
που θα οδηγούσε το άβατο
της υπέρ-ερωτικής μου πόρτας να διασχίσουν.
Κάποτε μάλιστα πλησίασε
σφυρώντας όλο χάρη με ανατολίτικο σκοπό
μια οχιά,
που παραλίγο να με υπνωτίσει.
Την πρόδωσε όμως το αδηφάγο βλέμμα της,
που έλαμψε χορεύοντας στις  χαραμάδας το ρυθμό.
Θυμάμαι ολοκάθαρα ότι τότε,
αγρίεψα περισσότερο και με καρφιά
και με στριγκλιές σφράγιζα την πόρτα
αλλά κάποιο καρφί συνάντησε
μέσα στην καρδιά μου την αθωότητα
και αποδέχτηκα έτσι,
την συνάθροιση των αντιπάλων μου.



Με τον καιρό,
η πόρτα γιγαντώθηκε
έγινε πλατυπόδαρο στόμα
με την χαραμάδα να χάσκει ελεύθερα
σαν χρόνια μελανηφόρα νύχτα,
βαμμένη από όλες τις αιμορραγούσες πληγές
των εφηβικών ονείρων.
 Το σπίτι είναι πλέον
ένα μικρό κρατίδιο κυκλωμένο
από φλογισμένα έρποντα
που έρχονται από όλες τις κοιλάδες
των εφιαλτών
από τις χαλικιές της νεανικής κοίτης μου
απότοκα από σατανικές ωδίνες.
Με τα χρόνια,
έπαψα να πασχίζω για το μέλλον,
μιας και δεν μπορώ πλέον να εκτελέσω
ούτε τα καθημερινά μου καθήκοντα.
Με τον καιρό,
στα θετά παιδιά μου προστέθηκαν
και φυλές βουνίσιες σκαθαριών
που γύριζαν φαινομενικά άσκοπα
πηδαλιουχούμενα από την λοβοτομή τους
και εκεί έξω,
στις αγριελιές μου βατεύονται ηδονικά
πολλαπλασιαζόμενα, σφυρίζοντας
Πατέρααα!



Πάει καιρός,
που δεν πίνω, δεν καπνίζω,
δεν τρώω ...
Και όταν πεταρίζουν τα βλέφαρά 
Ζυμάρια  κούρασης και αϋπνίας,
ανοίγουν αμέσως στη σκέψη,
ότι από όλες τις πλευρές
και τις απόκρυφες γωνιές,
μέσα και πάνω από το δέρμα της γης,
χιλιάδες ράτσες, θετά παιδιά,
θα γλίστραγαν κάτω από την πόρτα μου,
 θα αφόδευαν, σε ακόλαστους έρωτες
 θα επιδίδονταν
και με γλοιώδη αυγά θα γέμιζαν κάθε σπιθαμή
καταλαμβάνοντας όλες τις εσοχές του μυαλού μου.
Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα
πίσω από την πόρτα μου
να είναι το απόλυτο κενό.
Έχω λοιπόν στην κουζίνα μου
δυο λόφους άμμο θερμή,
μίγμα δικής μου επινοήσεως
που με μια βουτιά
το σώμα μου θα εξαϋλώσω εθελοντικά. 
Άλλωστε, δεν πεθαίνουμε,
απλά γινόμαστε πιο δυνατοί
από όσο το σώμα μας αντέχει.



Κουφάρι φαγωμένο αυτό το σώμα 
δεν θέλω να το φανταστώ,
να ροκανίζετε
σαν πετσί κατσαρίδας,
αδηφάγα, λαίμαργα,
σε ένα συμπόσιο υδραυλικών
σε  σωληνώσεις σκουληκιών
με εσωτερικές  στοές
και απερίγραπτες διεξόδους
από τα  έρποντα νόθα παιδιά
και από την λιγοψυχία της πόρτας μου.
 Οριακά ,
συνήλθα,
πριν ακριβώς ανοίξει
η έσχατη θύρα.
Προσπαθώντας να κρατήσω
την αξιοπρέπεια της λεοντής μου
αποφάσισα  την μετακόμιση
σε άλλο σπίτι,
χωρίς πόρτα,  χωρίς χαραμάδα. 
Φυσικά,
με την σοφία του χθες
 έλαβα τα μέτρα μου
και πρώτος, απαράκλητος
και μοναδικός όρος στη διαθήκη μου
είναι,
να παραδοθεί το σώμα μου στη φωτιά
και η τέφρα μου,
την χαραμάδα του σπιτιού μου
να σφραγίσει,
στομώνοντας,
στο γήινο καβούκι μου,
το προπατορικό  μας  αμάρτημα.




06 Ιουνίου 2012

Θανάσης Πάνου - Βασιλική Σταυρίκου (Μεγάλη Ελληνίδα εικαστικός)


Αφιέρωμα του Θανάση Πάνου 
στην μεγάλη Ελληνίδα εικαστικό Βασιλική Σταυρίκου...


















04 Ιουνίου 2012

Θανάσης Πάνου - abaton (tenor flute)

Ο Θανάσης Πάνου με tenor flute...απλά...πολυτάλαντος ! ! !








Μoles Band - bacκ door man (Θανάσης Πάνου)


Εδώ πρόβες των Μoles Band για "Ζήρεια"   Φεστιβάλ Ν.Δόικας (μέλους του θρυλικού συγκροτήματος "Σπυριδούλα" εις μνήμην του)


Το συγκρότημα "Σπυριδούλα" δημιουργήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησαν την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση. Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 1979 σε συνεργασία με τον Π. Σιδηρόπουλο και τίτλο "Φλου". Το 1982 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος "Νάυλον Ντέφια Και Ψόφια Κέφια". Η τρίτη δισκογραφική δουλειά κυκλοφορεί μετά από πολλά χρόνια, συγκεκριμένα το 1994 με τίτλο "Ταξίδι Στο Κέντρο Της Πόλης". Το 1997 κυκλοφορεί ο ανεξάρτητος δίσκος "σε Τροχιά Με Απόκλιση". Το 1999 ο μπασσίστας Ν. Δόικας πεθαίνει από ασθένεια με αποτέλεσμα τη διάλυση της μπάντας. Η επανένωση του γκρουπ θα γίνει το 2004, ενώ 2 χρόνια αργότερα κυκλοφορεί ο δίσκος Το Βλέμμα Των Ανθρώπων". 





Θανάσης Πάνου - Ανυπαρξία




Απο την ποιητική συλλογή του Θανάση Πάνου



"Αξίες & Απαξίες"



Αναγνώστες: Λίνα Αποστολοπούλου - Θανάσης Παπαθανασίου.

Πλάνα του Ηλία Μισύρη απο τα γιγάντια Πάντα που ζουν στη Κίνα.






Καλός ο Θανάσης;  Αυτή είναι ποίηση...αυτή...