Γιώργος Μ. Βουτσής: " Άνω Βροντού Σερρών-Χειμώνας '78 "

Ίσως η πιο όμορφη, ξέγνοιαστη, φυσιολογική, περίοδος της ζωής μου. Έχω κρατήσει εικόνες στο μυαλό μου που, σαν ταινία, αναπαράγω κατά βούληση.

Άνω Βροντού Σερρών-Χειμώνας '78
......................................
(στρατιωτικός γιατρός αποσπασμένος 
στο φυλάκιο της Άνω Βροντούς Σερρών)
......................................

Άγρια νύχτα!
 
Αγέρας παγωμένος,
το χιόνι πυκνό
και με τους λύκους
στις παρυφές του χωριού.
Σκιάχτηκα !

Ήταν καλά μέχρι τότε,
μεταμεσονύχτι,
στο μικρό καφενείο του ορεινού χωριού.
Η ξυλόσομπα κορωμένη,
το βρώμικο τραπέζι,
οι μεζέδες, το κονιάκ,
τα χαρτιά... ο Τσιτσάνης.

Οι μπότες βυθίζονταν
στο φρέσκο από τη θύελλα χιόνι, 
ωχροκίτρινο,
κάτω από το μικρό
ξεχάρβαλο φανάρι,
που έβγαζε μοναδικούς ήχους
απ΄ τον τρελό αγέρα.

Δωμάτιο μικρό, κρύο
το ίδιο και τα σκεπάσματα!
Παγωνιά!
Κοίταξα για ξύλα
πανάθεμα ούτε ένα!

Θα τους ξύπνησα,
σίγουρα,
κόβοντας μερικά κούτσουρα,
απ αυτά της αυλής τα βρεγμένα.

Παράξενη αίσθηση,
να κόβεις ξύλα τέτοια ώρα!
Οι κτύποι,
τα ξυλιασμένα χέρια,
σαν να μην είσαι εσύ !

Άναψαν δύσκολα...
Δεν μ΄ έπαιρνε ύπνος
και άρχισα να γράφω!
Ζέσταινε λίγο-λίγο
η φωτιά το σώμα
και το γράψιμο την ψυχή!