Γιώργος Μ. Βουτσής: " Μια στιγμή όλα "

 

Μια στιγμή... όλα!

Οδηγούσα αργά, χωρίς μουσική
μόνο ο ήχος της μηχανής.
Κατέβασα λίγο το παράθυρο
κι ο παγωμένος αγέρας
με κτύπησε ευχάριστα στο πρόσωπο. 

 

Προσπέρασα τ' απάνεμο λιμανάκι
με τις μαύρες λικνιστές φιγούρες.
Το περίπτερο κλειστό.
 
Παίρνοντας τη στροφή μαγεύτηκα!

Ο παφλασμός των κυμάτων,
ο αγέρας, αόρατο χέρι,
λύγιζε τις κορφές των ευκαλύπτων.
  Τα  φύλλα τους χόρευαν σαν τρελά,
παίζοντας κρυφτό με το φως,
αλλάζοντας συνεχώς χρώμα
απ' το κίτρινο των φαναριών.
 
Οι αραιές ψιχάλες,
οι ανταύγειες στην άσφαλτο.
 Ο έρημος δρόμος
και μπροστά το αλσύλλιο

με το φάρο στο βάθος να αναβοσβήνει
 σαν κτύποι καρδιάς!

Μια στιγμή...όλα !