Ταξίδι χωρίς προορισμό.
Το αμάξι κυλά στην πρωϊνή, νυσταγμένη, εθνική.
Μόνο φορτηγά, κι αυτά νυσταγμένα.
Γύρω μου τοπία όμορφα,
από μένα ξεχασμένα.
Ανοιχτό παράθυρο, να μπαίνει δροσιά.
Το πρώτο τσιγάρο
και ο καφές στη θήκη.
ηδονικές ρουφηξιές και απ' τα δυο.
Χωρίς μουσική, μόνο ο ήχος του γέρικου κινητήρα,
που παραδόξως δουλεύει ρολόϊ.
Απολαμβάνω τη στιγμή
νοιώθω σα να ‘χω ξανάρθει εδώ,
αν και οδηγώ στο πουθενά.
Η ομορφιά δεν χορταίνεται,
αισθάνομαι ευγνωμοσύνη
για το τυχαίο
πέρασμα μου απ' τη γη.
Χωρίς προορισμό λοιπόν και σκέπτομαι το:
" Όπου είσαι ευτυχισμένος
αυτό είναι και το σπίτι σου"
Την ευτυχία τελικά ζητώ.
Ο δείκτης επικίνδυνα προς το μηδέν.
Θα το γεμίσω κάργα
στο επόμενο βενζινάδικο.
Έχω δρόμο ακόμη.
Λάδια σε καμβά 70χ90 εκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου