Όταν η ζωή μας διαρκεί όσο μια αστραπή.
Κενή σελίδα
...........
Καιρό έχω να γράψω κάτι .
Βολεύτηκα. Τετράδιο, μολύβι...
Βρήκα μια κενή, κάτασπρη σελίδα,
σε παλιό τετράδιο,
είχε και ζωγραφιές...
Άρχισα να γράφω... τα παλιά
χαρές, περίσσιες λύπες, ατυχίες
και για κάποια της τύχης χαμόγελα.
Έγραφα...έγραφα...
και η επόμενη σελίδα πάντα κενή.
Σταμάτησα...
Τα έγραφα για ποιον;
Εγώ τα ήξερα και τα περισσότερα
θα ήθελα να τα ξεχάσω...
Να τα ξεχάσω! Να τα ξεχάσω!
Εύκολο!
Πήρα την γομολάστιχα και τα εξαφάνισα!
Η κενή σελίδα φάνταζε πιο ωραία!
.......................................
Στον εγγονό μου Γιώργο - Πάρη
Έργο μου. Πλαστελίνη σε κόντρα-πλακέ 30χ40 εκ.
Το ποίημα θα συμπεριληφθεί προσεχώς σε συλλογή με πιθανότατο τίτλο "Σκόρπια"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου