Γιώργος Μ. Βουτσής: " Τα σπίρτα"

Τσιγάρο! Από τις καταστρεπτικότερες συνήθειες του ανθρώπου.

Εμείς, παιδιά της δεκαετίας μετά το '50, είμασταν θύματα της απανταχού διαφήμισης. Μιλάμε τώρα για επίσημα κέντρα! Κράτος, ραδιόφωνα, κινηματογράφος. Πηγαίναμε και βλέπαμε ταινίες περιπετειώδεις, αστυνομικές, ερωτικές, όλα τα είδη και από το στόμα των πρωταγωνιστών, των ειδώλων μας κρεμόταν το τσιγάρο. Έ, ναι τι θέλατε να κάνουμε, να μην τους μιμηθούμε;Το τσιγάρο το έκοψα σε μεγάλη ηλικία, μάλλον αργά, αλλά...το έκοψα το ρημάδι!

 Γιατί τώρα στο ποίημα αναφέρεται δίπλωμα της εφημερίδας... Αυτή ήταν μια συνήθεια  που μου είχε μείνει από εποχές που προσπαθούσαν, οι χαφιέδες, ν δουν τι εφημερίδα διαβάζεις. Συνήθως,συνηθέστατα, χαφιές ήταν ο ίδιος ο περιπτεράς. Αυτά λοιπόν για το ποίημα.

  

 Τα Σπίρτα


Στο περίπτερο για εφημερίδα,
τσιγάρα, σπίρτα.

Κοντοστάθηκα να ανάψω.

Απεχθάνομαι τους αναπτήρες,
είναι απρόσωποι
και δεν απαιτούν προσπάθεια,
κουραστικά βολικοί.

Με τα σπίρτα είναι διαφορετικά,
είναι ολόκληρη ιεροτελεστία.
Ν' ανοίξεις το κουτί,
να τρίψεις το σπίρτο στην επιφάνεια,
να υπολογίσεις τον  άνεμο,
και φοβερή κίνηση στο σβήσιμο.
Απαιτεί στυλ και μαεστρία!

Τα σπίρτα έχουν χαρακτήρα!

Πάντα παρομοιάζω την διαφορά
των σπίρτων με τον αναπτήρα,
όπως τα πλαστικά δισκάκια
αναπαραγωγής μουσικής
με τα αρχοντικά, ανεπανάληπτης
μουσικής απόλαυσης, βινύλια.

Τράβηξα μια βαθιά ρουφηξιά,
ανασήκωσα το γιακά της καπαρντίνας

και κινήθηκα
προς το γέρικο μου Lancia.

Παστέλ για τις ανάγκες του ποιήματος

Το ποίημα υπάρχει στην ποιητική μου συλλογή "Χάρτινα καραβάκια"

την οποία μπορείτε να δείτε και να κατεβάσετε ελεύθερα  σε pdf  μορφή 

Σπίρτα