Γιώργος Μ. Βουτσής: " Η σκιά στη γωνία "

 

Η σκιά στη γωνία

Ένοιωθε τα μάτια της
καρφωμένα πάνω του,
γύρισε αργά...
 

Την αναγνώρισε αμέσως
μετά τόσα χρόνια,
δεν πίστευε στα μάτια του!

Είχαν τόσα πολλά αλλάξει, 
τα λόγια λίγα με ουσία,
το σαξόφωνο ούρλιαζε. 

Της πρότεινε να φύγουν...
Η σκιά στη γωνία
έγνεψε καταφατικά.

Βγήκαν στο δρόμο,
παγωμένος αγέρας!

Σφίχτηκε πάνω του...

Έργο μου με παστέλ για τις ανάγκες του ποιήματος.