Σιγά μη με θυμόταν
Μπάρμαν...
η πιο οικία φιγούρα
μέσα στον καπνό
και στη δίνη της τζαζ.
"Είστε καλά;"
"Δεν βλέπεις; στέκομαι!"
Θα 'μουν στο τέταρτο...
βρήκε την ώρα
να διπλαρώσει,
το άρωμα της χάλασε
την ευωδιά της βότκας.
"Ένα ποτό;"
Ήταν τύφλα,
στόμα φιλήδονο,
με δόντια
αμφιβόλου ποιότητας...
"Πίνω κούκλα, δεν βλέπεις;"
"Εννοούσα... να με κεράσεις."
"Μα...σε κέρασα πριν! Πάλι;"
Έφυγε βρίζοντας.
Σιγά μη με θυμόταν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου