Νυχτερινή
συντροφιά
Tο άρρωστο φως του παλιού φαναριού
μετά βίας σχηματίζει τη σκιά μου
και εγώ, σκιά μονάχος,
πήρα τους δρόμους
σ' αναζήτηση συντροφιάς...
Εκείνης, της προσωρινής,
που δεν προβληματίζει,
δεν σε σκοτώνει με την υποκρισία της,
αλλά υποκρίνεται επαγγελματικά
και είναι με την ώρα...
Σκοτεινή φιγούρα και μισόλογα,
σκυθρωπός και νυσταγμένος θυρωρός,
τα σκαλοπάτια λιγδερά
και τα σεντόνια ασιδέρωτα,
μα ποιος νοιάζεται...
Το τσιγάρο μετά και το κενό
πάνε μαζί...
Η συνέχεια θα δοθεί
στο κοντινότερο μπαρ
με τη βότκα ελπίζω ανόθευτη.
Έργο μου για τις ανάγκες του ποιήματος.
Λαδοπαστέλ στο περίπου 35χ60
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου