Γιώργος Μ. Βουτσής (1953- ) : "Χάρτινα καραβάκια"

Ανεκτίμητες οι παιδικές μνήμες!

Μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή και ειδικά αυτές που αναφέρονται σε αγαπημένες, ιερές σκιές πλέον,όπως του πατέρα.

Εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε ηλεκτρικό φως και το ρόλο αυτό αναλάμβανε η λάμπα πετρελαίου. Τα βράδια μαζευόμασταν γύρω από το τραπέζι, στο μέσον η λάμπα, και παίζαμε "βεζύρη" με κοχύλια που είχαμε  μαζέψει ο πατέρας και εγώ στην απογευματινή μας βόλτα, στην παραλία "Ροδιές", εκεί, που φτιάχναμε χάρτινα καραβάκια.

Χάρτινα καραβάκια  
.................. 


Τα Φθινοπωρινά Κυριακάτικα απομεσήμερα
συνηθίζαμε να πηγαίνουμε
ένα περίπατο με τον πατέρα.
Του έδινα με εμπιστοσύνη
το χεράκι μου
και τον άφηνα να με οδηγεί.

Πολύ όμορφο και συνάμα άγριο,
τότε,
το τοπίο στην παραλία "Ροδιές".
Σχηματισμοί βράχων μέσα στη θάλασσα
και στην παραλία ,
πολλές μικρές ζεστές λιμνούλες.

Ο φίλος ήλιος αντανακλούσε
στις επιφάνειες
και το δροσερό αγέρι
μας θύμιζε την λυτρωτική αγάπη
της φύσης!

Εκεί παίζαμε και κάναμε μπάνιο
τα μικρά παιδιά με ασφάλεια
και γλιτώναμε εκείνο το
" μην πάτε στα βαθιά θα πνιγείτε ! "
Τσαλαβουτούσαμε σαν μικρά καβουράκια!

Μα τώρα το καλοκαίρι πέρασε
και με τον πατέρα κάναμε άλλα πράγματα.
Φτιάχναμε μικρά χάρτινα καραβάκια,
τα ρίχναμε στο νερό
και με ευδαίμονη ματιά
τα βλέπαμε να απομακρύνονται...

Κάποια στιγμή
τα χάναμε από τα μάτια μας.
Άλλα γιατί άντεχαν και συνέχιζαν το ταξίδι
και άλλα γιατί διαλύονταν στο νερό...
Ακριβώς όπως και οι ζωές μας...

Γ/Β Στην μνήμη του πατέρα μου Μάρκου.

Έργο μου. Λάδια σε καμβά 50χ60 εκ. - 2019