Γιώργος Μ. Βουτσής: " Επίγειος φάρος "

 

Επίγειος φάρος
 
 
Με στοιχειώνει ένα όνειρο...
 
Είμαι λέει σ' ανήφορο μονοπάτι,
κουρασμένος απ' τον δρόμο,
μα συνεχίζω.
Από το φρύδι του βουνού
υψώνεται αχνό, σαν θυμίαμα,
σύννεφο καπνού.
 
Με όσες δυνάμεις μού απομένουν,
φθάνω στην παρυφή
και αντικρίζω...
 
Σπιτάκια-σπιτάκια στον κάμπο
με τους καπνούς από τα τζάκια να ενώνονται,
να γίνονται ένα μεγάλο σύννεφο.
 

Επίγειος φάρος,
σαν να θέλει να καθοδηγήσει
οδοιπόρους σαν εμένα
σε φιλόξενο τόπο.