Γιώργος Μ. Βουτσής : "Το σπίτι στην ανηφοριά" (Το πατρικό μου που δεν υπάρχει πλέον)

Το ποίημα που αγαπώ πιο πολύ, μαζί με τα "Χάρτινα καραβάκια".
(Η συμπλήρωση του κενού, που γράφω παρακάτω, είναι ο πίνακας,λάδια σε καμβά, προσπαθώντας να "αναστηλώσω" τις αναμνήσεις.)

Είναι ένα ποίημα που, πριν χρόνια, το έγραψα "απνευστί" και η "Προοδευτική Εύβοια¨ πρώτα με τον Δημήτρη Δεμερτζή (δύο φορές) και τώρα με τον αγαπητό γιο του Κωστή με τιμούν με την ανάρτηση του. 
Είναι γραμμένο με συναισθηματική φόρτιση, άρα αληθινό. 
Αυτό το κρατάω... 
Η οποιαδήποτε δημιουργία αν δε "βιώνεται" τότε είναι άψυχη, νεκρή.