Αναμνήσεις από την εφηβεία...Δεν τρελάθηκα, όπως λένε για την περίοδο αυτή της ζωής του ανθρώπου. Κάπνισα όμως, έμαθα μπιλιάρδο στα υπόγεια σφαιριστήρια (Παναγιώτη, Λίβα, Γεράσιμου κλπ)και γύριζα με φιλεναδίτσες.Δούλευα γκαρσόν στου Κώστα του Ζώη παράλληλα με το σχολείο(έβγαλα δηλαδή δύο σχολεία) Στο σχολείο καλός μαθητής και οι φιλοδοξίες άρχισαν από πολιτικός μηχανικός, γιατρός, καπετάνιος. Η μπίλια κάθησε στο γιατριλίκι.
Οι μικροί κύριοι
................
................
"Μάνα, σιδέρωσε τα καλά,
δεν πρέπει να υπάρχει
ούτε μία ζάρα! "
Σιγά τώρα, θα λέγατε σήμερα.
Θα πας στα μπιλιάρδα,
κανένα σινεμά,
θα στριμώξεις την γκομενίτσα
στο άδειο οικόπεδο
και θέλεις τα ρούχα στην κόλα!
Και όμως!
Τότε προσέχαμε την εμφάνιση μας,
όπως δεν την προσέξαμε
ποτέ ίσως στην υπόλοιπη ζωή μας.
Είχαμε, μικρά παιδιά, γούστο
κι αίσθηση του ωραίου,
ήμασταν "μικροί κύριοι"
και συμπεριφερόμασταν
ανάλογα.
Παστέλ για τις ανάγκες του ποιήματος
Το ποίημα υπάρχει στην ποιητική μου συλλογή "Χάρτινα καραβάκια"
την οποία μπορείτε να δείτε και να κατεβάσετε ελεύθερα σε pdf μορφή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου