Γιώργος Μ. Βουτσής: " Χειμωνιάτικο πρωινό "

 Είναι από τις φορές που νοιώθεις απέραντη ευτυχία 
και μόνο που είσαι ζωντανός, που έχεις επισκεφτεί, 
έστω και μόνος, 
αυτό το ατέλειωτο πανηγύρι της ομορφιάς.

Χειμωνιάτικο πρωινό

 
Σατινένια μολυβιά σύννεφα
έκρυβαν τον ορεινό όγκο,
o αγέρας τα έφερνε προς την πόλη
προμηνύοντας βροχή.
 

Ο πρωϊνός ήλιος 
βρήκε τρόπο να τα νικήσει

και σαν προβολέας

αντανακλούσε στους άσπρους τοίχους

των σπιτιών της απέναντι ακτής.

 
Η θάλασσα,
σκοτεινή και ταραγμένη,
έστελνε με δύναμη
τα κύματα της
πάνω στα τσιμέντα
της παραλίας.
 
Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα!
 
Μια απλωμένη χειμωνιάτικη
πρωϊνή παγωνιά !
 
Η όλη εικόνα
σε καθήλωνε
και σ' ανάγκαζε να κραυγάσεις…
 
" Είναι ωραία η ζωή ρε! "

Χαλκίδα... Έργο μου με παστέλ για τις ανάγκες του ποιήματος.