Γιώργος Μ. Βουτσής: " Ομίχλη "

Ο χρόνος ανίκητος. Ο χρόνος θάνατος, αναπόφευκτος.

Για όλους και για όλα. Σε όλα τα άπειρα σύμπαντα.

Ο μόνος που μπορεί να τον νικήσει είναι

 η ... βλακεία των ανθρώπων.

.....................................................................

Η δημοσίευση του στην "Προοδευτική Εύβοια" από τον Κωστή Δεμερτζή.

Ομίχλη

Ψιλόβρεχε,
τα φανάρια αχνοφέγγιζαν,
η ομίχλη αγκάλιαζε την παραλία.
Τα σιδερένια μαύρα κάγκελα
κρύα και σκουριασμένα.
 
Παρατηρούσα το ρεύμα,
είχε δυναμώσει για τα καλά
και τα θαλασσοπούλια πάνω του
ξέγνοιαστα έκοβαν βόλτες.
 
Σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα,
τόσες δεκαετίες πίσω!
Όλα απαράλλακτα,
ακριβώς τα ίδια, το ίδιο σημείο,
 ίσως… και τα ίδια πουλιά!

Ρούφηξα βαθιά τον καπνό…
Χαμογέλασα... 
Τα ίδια πουλιά ! 
Μάλλον όχι... 
Ο χρόνος... 

Περπάτησα
και άκουγα τα βήματα μου
βαριά στο πλακόστρωτο...

Χαλκίδα-Κρηπίδωμα Δεκαετία του '50. Έργο μου πρόσφατο για την Χαλκίδα μου. Λάδια σε καμβά 120χ100 εκ.

Το αρχικό μου έργο  με παστέλ για τις ανάγκες του ποιήματος.