Γιώργος Μ. Βουτσής : " Το χειροκρότημα "

 Το χειροκρότημα

Χειροκρότημα! Παρατεταμένο!
Έχασα την εικόνα από το παραπέτασμα των δακρύων.
O δικός μου άνθρωπος τώρα δικαιώνεται!
Τόσα και τόσα βράδια σε κάθε του απογοήτευση,
σε κάθε γονάτισμα, από το βάρος της προσπάθειας,
εκεί μαζί του! Ονειρευόμασταν!

Ονειρευόμασταν και οι δυο ακριβώς αυτό.
Να μην πάει χαμένο το ρίσκο της επιλογής στην τέχνη,
τις εποχές της απαξίωσης των πάντων, 
ποντάροντας στην ομορφιά της δημιουργίας.
Ένα βήμα προς την αθανασία,
την κοινωνική μνήμη και καταξίωση,
με την κατάθεση ψυχής, με τη βεβαιότητα
ότι δεν είναι όλα τόσο άσχημα!

Η νύχτα ήταν και αυτή όπως την ήθελα.
Αρκετό κρύο με ψιλόβροχο και τα φανάρια θαμπά.
Σήκωσα το γιακά του παλτού και περπάτησα άσκοπα.

Από την αίθουσα ακούγονταν ακόμη τα χειροκροτήματα...

.........................................................