Είχε πει ένα καλό λόγο για μένα...
όνομα, επίθετο...
ο ιατρός, υπογραφή,
τέλος!
Τον νοιώθω δικό μου άνθρωπο!
Καθόλου τουπέ."
ήρθαν σαν καταιγίδα
κι αυτή σα φρεσκοφυτεμένο δεντράκι
λύγισε.
με τον θάνατό της
αλλά και όλων όσων την καταλάβαμε
δεν παραπονιόταν ποτέ
και ας είχε λόγους χίλιους!
αναχωρούν οι όμορφοι,
χωρίς τυμπανοκρουσίες,
χωρίς να προλάβουν
να μας πουν
έστω ένα γεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου