Πιστεύω στην τύχη. Από αυτήν εξαρτώνται όλα στη ζωή. Στη σύμπτωση δηλαδή. Εδώ τα μόρια της ύλης συγκρουόντουσαν επί δισεκατομμύρια χρόνια και κάποια στιγμή... τσουπ ζωή και στα τελειώματα ... τσουπ ο άνθρωπος.
Δουλεύαμε στο δομικό πλέγμα και κάθε πενήντα πλέγματα τα δέναμε με πολύ γερό σύρμα και τα έπαιρνε ο γερανός. Είχαμε ετοιμάσει την πενηντάδα και άρχισε ο γερανός να τη σηκώνει. Εγώ, άπειρος, καθόμουν από κάτω και το κοιτούσα. Με τρόμαξε η φωνή του Σπύρου Κ. " Φύγε ρε συ από κάτω! Μπορεί να σπάσει και θα σε λιώσει!". Σκατά είχε φάει; Απομακρύνθηκα και σε δευτερόλεπτα έσπασε το σύρμα και πενήντα δομικά πλέγματα έπεσαν με πάταγο στο τσιμέντο! Θα με έκαναν πίτα...τι να λέμε μετά;
Ο άνθρωπος πρέπει να προσέχει παντού τα πάντα. Αν δεν ξέρει να ρωτάει. Όχι στο ... ρούκου!
Φύλακες άγγελοι
.................
νοιώθεις περίεργα
ανάμεσα τους,
μειονεκτείς !
από πάνω σου την ταμπέλα
του φοιτητή,
του διανοούμενου !
δεν ξεχωρίζουνε σχολειά
και πληρώνεις ακριβά
το όποιο λάθος.
θα ήμουν μακαρίτης,
μ' έσωσε εκείνος ο απλός εργάτης,
φύλακας άγγελός μου.
Το ίδιο και στον πόλεμο,
τον όποιο πόλεμο,
τον άγγελό σου εύχεσαι
να έχεις στο πλευρό σου.
Στο συρματουργείο "Ο.Δάριγκ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου