Η κ. Παναγιώτα Παπαϊωαννου τίμησε το ποίημα μου αποδίδοντας το "α καπέλα" με την υπέροχη φωνή της και την μοναδική αυτή ικανότητα απόδοσης. Την ευχαριστώ!
Αγνοούμαι...
............................
Αγνοούμαι
στην έρημο Ατακάμα της Χιλής,
κόκαλα, μόνο κόκαλα,
εδώ και εκεί σπαρμένα...
Στο Βαλπαραΐσο
το σκουριασμένο σκαρί βίραρε τις άγκυρες
και χάθηκε στο σύθαμπο.
το σκουριασμένο σκαρί βίραρε τις άγκυρες
και χάθηκε στο σύθαμπο.
Αγνοούμαι
στις θάλασσες της Αργεντινής,
εκεί,
με αλυσίδες στον βυθό, για να μην αποδράσω...
με αλυσίδες στον βυθό, για να μην αποδράσω...
Λιποθυμά στις πλατείες η μάνα μου
κράζοντας τ' όνομα μου
με μια φωτογραφία στα ξυλιασμένα χέρια της.
Δεν θα επιστρέψω,
δεν θα τους ξαναδώ,
θα ζω όμως
μες το μυαλό και την καρδιά τους.
..............................................
...........................................................................................
Η έρημος Ατακάμα στη βόρεια Χιλή είναι το πιο ξηρό μέρος στη Γη.
Το περίφημο «Χέρι της Ερήμου» ή αλλιώς Mano del Desierto δεσπόζει στην έρημο Ατακάμα.
Βρίσκεται 75 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Αντοφαγάστα και είναι δημιουργία του χιλιανού γλύπτη Mario Irarrázabal.
Η γιγάντια παλάμη είναι κατασκευασμένη από σίδηρο και τσιμέντο ύψους περίπου 11 μέτρων, η οποία φαίνεται να ξεπροβάλλει μέσα από την άμμο.
Το γλυπτό εγκαινιάστηκε στις 28 Μαρτίου του 1992 και δημιουργήθηκε προς τιμήν των θυμάτων της αδικίας και των βασανιστηρίων, κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος στη Χιλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου