Το ποίημα, αυθόρμητο, τρείς η ώρα της πέμπτης του Ιούνη.
Στις δέκα το βράδυ είχε " αναχωρήσει "από την Χαλκίδα του ο Δημήτρης Δεμερτζής. Ο αγωνιστής, ο Χαλκιδολάτρης δημοσιογράφος, ο άνθρωπος που τίμησε, δια της πένας του, όλους τους πατριώτες και μεταξύ αυτών τον πατέρα μου Μάρκο Βουτσά πολλάκις, δια εξαιρετικών αναρτήσεων στη ποιοτική του εφημερίδα την "Προοδευτική Εύβοια".
Πλήρης ημερών βέβαια (94 ετών), αλλά μέχρι πρότινος και σε πλήρη διαύγεια, εξέδιδε τις δύο εφημερίδες του, την Καθημερινή Εύβοια και την εβδομαδιαία.
Το ποίημα λοιπόν το ανάρτησα στο facebook και η έκπληξη ήρθε από την Σουηδία και από την πραγματική φίλη την κ. Παναγιώτα Παπαϊωάννου η οποία, με τον γνωστό δικό της, μοναδικό τρόπο, το τραγούδησε α-καπέλα και μου το έκανε τρόπον τινά δώρο. Πολύ αξιόλογο άτομο ! Είναι σύζυγος του ποιητή και αγωνιστή της δημοκρατίας επί χούντας Γιάννη Γρεβενιώτη και ανηψιά του μεγάλου ρεμπέτη μπαρμπαγιάννη..
Ας δούμε το ποίημα και ας ακούσουμε την κ. Παπαϊωάννου
" Την αγαπάμε αυτή την πόλη"
......................
Το στραβό να ισιώσει, πρέπει να ισιώσει,
να πολεμήσουμε για να ισιώσει!
Την αγαπάμε αυτήν την πόλη, αυτήν την πόλη την αγαπάμε,
πολλοί την αγαπάμε!
Όλοι μαζί λοιπόν, μαζί όλοι, να βάλουμε πλάτη!
Που πάτε; Γιατί φεύγετε; Μα εσείς την αγαπάτε!
Την αγαπάτε αυτήν την πόλη!
Τι θόρυβος σκεπάζει τα λόγια μου;
Κέρματα! Περπατάτε και σας πέφτουν κέρματα!
Στο δρόμο! Ο δρόμος γέμισε με κέρματα!
Δεν υπάρχει πλέον σ' αυτήν την πόλη πράσινο!
Μόνο χρυσός φαντάζει, κρύο μέταλλο και τσιμέντο!
Στον Δημήτρη Δεμερτζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου