Πέντε μήνες από την αναχώρηση του Δημήτρη...
Ναι, το πραγματικό μου επίθετο είναι Βουτσής. Ο παππούς μου, από τον πατέρα, λεγόταν Ηλίας Βουτσής και ζούσε στην Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ. Πέθανε πολύ νέος από την ισπανική γρίπη το 1917 (δεν ξέρω αν και τότε υπήρχαν συνομοσιολογικά καθίκια για να πουν ότι πέθανε από... γεράματα!). Τον ακολούθησε στον θάνατο η γιαγιά μου Ευγενία (μετά 40 μέρες από τον καημό της). Τον πατέρα μου μεγάλωνε στο χωριό η γιαγιά του Αλεξάνδρα (από τη μάνα του Ευγενία). Με τον δεύτερο και τελειωτικό διωγμό με τον μικρό στην αγκαλιά της πέρασε με βάρκα στην Χίο. Εκεί την ρώτησαν, στα γρήγορα, ονοματεπώνυμο του πατέρα μου και εκείνη είπε Μάρκος Βουτσής. Ο γραφιάς άκουσε Βουτσάς και έτσι... Ας είναι όμως...απλά εξηγώ γιατί σε μερικούς ανθρώπους, που εκτιμώ, υπογράφω ως Βουτσής...
Τίμησε ο Κωστής Δεμερτζής το ποίημα μου "Αγνοούμαι " και το σχολίασε... τον ευχαριστώ!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην αυθόρμητη απόδοση του ποιήματος α-καπέλα, από την εξαιρετική φίλη κ. Παναγιώτα Παπαϊωάννου(ανιψιά του μεγάλου μας λαϊκού συνθέτη).
.....................................
Πως μπορεί να κλείσει κανείς τα μάτια του σε ανθρώπινες τραγωδίες; Μου αρέσει που άκουσα στην ΤΒλάκωση ότι ο Τράμπ δεν είναι καλός γιατί κλείνει το μάτι σε δικτάτορες (Ερντογαν, Πούτιν,Κιμ Γιονγκ Ουν ). Δηλαδή η Ελλάδα; Η Κύπρος; Η Χιλή; Η Ουρουγουάη; Τα βιετνάμ;...Πόσο αστείοι είστε! Πόσο αστείοι...
...........................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου